Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

Tο κορμί μου
λαχταρώ
να βυθίσω
στη δροσιά σου.
Με το χάραμα
ν' αγκαλιάσω
το γαλάζιο σου.
Ο ήλιος
κατακόκκινος
χρωματίζει
μ' ανταύγειες
τα χρυσοποίκιλτα
νερά σου.
Να νιώσω
την εξαϋλωση
του κορμιού
της ψυχής.
Να βουτήξω
στο βυθό
να ψάξω
τα χαμένα
πολύτιμα πετράδια
που γλίστρησαν
αναίτια
μέσα από τα χέρια μου
και χάλασαν
οι μέρες
οι νύχτες
της ζωής μου.
Όπως κι αν είσαι
σ' αγαπώ
γαλήνια
με το χάραμα
φουρτουνιασμένη
τις νύχτες του χειμώνα.
Σε σένα
βρήκα
ό, τι δε βρήκα
στη ζωή.
Άρωμα
Γαλήνη
Δροσιά.
Πόσο αλήθεια
σ' αγαπώ
θάλασσα.
Μακάρι
όταν φύγω
να χαθώ
για πάντα
στη γαλάζια
αγκαλιά σου!
Ηχοι Κοχυλιών

3 σχόλια:

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Αν δεν είναι αγάπη
αυτό που θάθελα να ζούμε
τότε είναι έρωτας
στη δροσιά του πρωινού
με τη γαλήνη της αύρας
με τη φουρτούνα της θάλασσας
καταμεσίς στο άδειο
που γεμίζει
από την παρουσία μας.

Η μέρα αρχίζει να πέφτει...
Καλησπέρα.

Μαρια Νικολαου είπε...

Εξαίρετο το συγκεκριμένο σου Ποίημα Ρένα
Η θάλασσα είναι ό,τι πιο πολύ έχω λατρέψει.

Καλό βράδυ να έχεις με την αγάπη μου

Ρένα είπε...

Σοφία δεν ξέρω γιατί όλοι λατρεύουμε τη θάλασσα και μας γεμίζει αγάπη και συναίσθημα.Ισως γιατί η μικρή μας πατρίδα είναι βουτιγμένη στη γαλάζια θάλασσα.
Καλό σου απόγευμα.

Μαρία ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια ξέρεις πόσο μετράω την κρητική σου. Καλό απόγευμα.