Στη γαλάζια
απεραντοσύνη
της θάλασσας
βρήκα
γαλήνη
ομορφιά.
Αλμύρα και φύκια
σκορπίζουν
στον αγέρα
άρωμα μεθυστικό.
Η ματιά χάνεται
στο γαλάζιο άπειρο
του παρελθόντος.
Η φαντασία
σε γυρνά πίσω
σε μέρες χαρούμενες
μέρες ευτυχισμένες
την ώρα που ο ήλιος
ρίχνει χρυσαφένιες ανταύγιες
στον απέραντο ωκεανό.
Ξάφνου ένα μαύρο σύννεφο
σκεπάζει τον ήλιο
όλα χάνονται μεμιάς
σε μαύρο πέπλο τυλιγμένα.
Ο ήλιος ξεπροβάλλει γρήγορα
διώχνει μακριά
το μαύρο σύννεφο
οι ηλιαχτίδες
σε τυλίγουν πάλι στη ζεστή
τρυφερή τους αγκαλιά.
Ηχοι Κοχυλιών
2 σχόλια:
"Μακριά πολύ
πέρα από τις νοητές γραμμές
των οριζόντων
ανοιχτά του πελάγους
ανθίζει το πάθος
το εύοσμο συναίσθημα
το ερωτικό κυκλάμινο
το τετράφυλλο χάδι.."
Όμορφοι οι στίχοι σου
καλή μου φίλη Ρένα..
Καλησπέρα και χρόνια πολλά..
Kαλησπέρα Τάκη, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια τα έχουμε ανάγκη από καλούς φίλους. Ναι εκεί ανθίζει το πάθος και το συναίσθημα
πέρα από τις νοητές γραμμές.
Δημοσίευση σχολίου