Ψηλαφώ
σκιές μεσ' το σκοτάδι.
Βαδίζω σε άγνωστες σπηλιές
εκεί που κρυστάλλινοι σταλαχτίτες
σμίγουν μ' αστραφτερούς σταλαγμίτες
χαμένοι στις σιωπές αιώνων
στα έγκατα της γης.
Η σκιά του αρχανθρώπου
ενοχλημένη από τον απρόσκλητο επισκέπτη
πλανάται στους ήχους νερών
που γλύφουν υγρά τοιχώματα.
4 σχόλια:
Πόσο πολυ έχω ανάγκη να βρεθώ σε ένα σπήλαιο...στα έγκατα της γης...
Εχεις δει αλήθεια το φαντασμα της όπερας;
Ο,τι ωραιότερο για μενα...
Καλησπέρα κι από δω Ρένα μου
Eχω δει το φάντασμα της όπερας θεατρικό στη Νέα Υόρκη. Καταπληκτικό... αλλά έχω επισκεφτεί
και αρκετά σπήλαια όπως αυτό των Πετραλώνων. Όχι πολύ γνωστό αλλά καταπληκτικό από όπου και το ποίημα. Καλησπέρα Μαρία.
Αιώνες τώρα
σταλαγματιά αφήνομαι
χτίζοντας
τον σταλαγμίτη της καρδιάς σου.
Καλή σου μέρα Ρένα.
Καλημέρα Σοφία.Εύχομαι μια μέρα ο
Σταλαγμίτης να συναντήσει τον σταλαχτίτη της καρδιάς σου.
Δημοσίευση σχολίου