Τρίτη 7 Απριλίου 2009

Ερημίτης
περνώ
μέρες σιωπής
σ' ακρητικό νησί.
Ξυπόλητη
πλανιέμαι
θαμποχαράματα
στην άμμο.
Μαβιά
η θάλασσα
τα μυστικά της
κρύβει.
Πλανεύτρα
με τραβά
χάνομαι
στην παγωμένη
αγκαλιά της.
ΗΧΟΙ ΚΟΧΥΛΙΑ

6 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Θαμποχαράματα στην άμμο...
Πανέμορφη φράση.

Καλησπέρα γλυκιά Ποιήτρια :)

Ρένα είπε...

Δεν ξέρω τι να διαλέξω για να σε ευχαριστήσω το γλυκιά ή το Ποιήτρια
Καλή σου μέρα Μαρία.

Μαρια Νικολαου είπε...

Εγω τα έβαλα σε συνδιασμό και οπως σου εχω πει δεν κανω κοπλιμέντα
Ο,τι λέω ειναι αυθεντικό...
Αρα...κράτησέ τα και τα δύο :)

Τάκης Τσαντήλας είπε...

"Ένας πήγασος μας χρειάζεται
κι ένα φιλί στη διαπασών
έτσι κι αλλιώς η ανάσα
είναι πάντα καλά κρυμμένη
μέσα στις συμπληγάδες του έρωτα
μια ακριβή φεγγαρόπετρα
ένα παράπονο πέτρινο
στον πάτο της θάλασσας.."

Θαυμάσιος ο λόγος σου Ρένα..
Καλημέρα..

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Θάλασσα φίλη καλή
αγαπημένη
ερωμένη
πάντα εκεί
συνοδεύει
δικές μας ανάσες.

Καλημέρα.

Ρένα είπε...

Τάκη καλοσώρισες, συγνώμη για την καθυστέρημένη απάντησή μου αλλά δεν είχα Internet. σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.


..............
Καλημέρα Σοφία,ναι έτσι είναι η θάλασσα θα είναι η εμνευσή μας και η δροσιά από την καθημερινότητα.