Σάββατο 4 Απριλίου 2009

Ανεμώνες

Μνήμες
μοναχικής ζωής
χάνονται
στις αναμνήσεις.
Θυμάμαι
εκείνες τις ανεμώνες
που μου πρόσφερες
ΕΣΥ
Οι ανεμώνες
μαράθηκαν στο βάζο
όπως ο έρωτας
που μου' ταξες
για μια ολόκληρη ζωή!

4 σχόλια:

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Έμειναν οι αναμνήσεις
γλυκές
σαν γλυκό κουταλιού
να μου θυμίζει
πως ζήσαμε...

Καλημέρα.

Μαρια Νικολαου είπε...

Ετσι μαραινονται οι έρωτες
Εμενα παλι αντι για ανεμωνες μαραθηκαν τα κοκκινα γεράνια μου...

Μελίτα είπε...

Νομοτέλεια.
Ανεμώνες, γεράνια΄
όνειρα, πόθοι, πάθη
όλα γεννιόνται και χάνονται...
Μην ξεχνάς ότι υπάρχει το σήμερα, ίσως και το αύριο.

Ας βάλουμε νέους στόχους,
Η Ιθάκη μας περιμένει.

Ξέρεις πόσο σε εκτιμώ. Περιμένω το επόμενο βήμα σου.
Μελίτα

Ρένα είπε...

Σοφία σε καλοσωρίζω και σ' ευχαριστώ.Έτσι είνα πάντα μένει μια γεύση για να μας γλυκαίνει τη ζωή.

Μαρία καλησπέρα. Τώρα το ξέρουμε ό,τι όμορφο πεθαίνει γρήγορα, δεν έχει διάρκεια...

Μελίτα πάντα κυνηγούσα το αύριο χωρίς αποτέλεσμα. Όσο για την Ιθάκη άπιαστο όνειρο και τόσο μακρινό...