Μη μιλάς
άκου...
το θρόισμα των φύλλων
το πάφλασμα των κυμάτων
τα τιτιβίσματα των πουλιών
και κοίτα με στα μάτια.
Χαμένος στη σιωπή
στους ήχους της φύσης
ίσως ξεχωρίσεις
τους χτύπους
της τρελής καρδιάς μου.
Στα μάτια μου
ίσως διαβάσεις την ψυχή μου.
Στο άγγιγμά μου
ίσως νιώσεις
το ρίγος του έρωτα
να διαπερνά το κορμί σου
να γίνεται ένα με το δικό μου κορμί.
3 σχόλια:
Ίσως...
Γιατι να ζουμε με το "ισως" τελικά...
Καλησπέρα και καλη βδομαδα Ρένα
Μακάρι να ήταν όλα διαφορετικά αλλά η αμφιβολία θα υπάρχει πάντα μέσα μας. Καλή εβδομάδα και σε σένα Μαρία.
Σου εχω στειλει μαιλ
Δημοσίευση σχολίου