Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Σοκάκια

Τα στενά σοκάκια σου, ζωή
αγάπησα, περπάτησα πολύ.
Εκεί που τα σπίτια κολλημένα
το' να δίπλα στ' άλλο.
Εκεί που η ανθρώπινη ανάσα
σ' αγγίζει κάθε στιγμή.
Εκεί που ακόμα υπάρχει γειτονιά
με το άρωμα των απλωμένων σεντονιών
από παράθυρο σε παράθυρο
ν' απλώνεται μεσ' το σοκάκι.
Εκεί, ένιωσα στο κορμί μου ζεστασιά.

2 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Δεν υπαρχουν πια αυτα Ρενα δυστυχως..
Ακομη και στα χωρια εχουν αλλαξει τα πραγματα.
Ξερεις τι σκεφτομαι καθε φορα;
Πως ειμαστε τυχερες που ζησαμε καποια χρόνια τελειως μα τελειως διαφορετικά απο αυτα που ζουν τα παιδια μας τωρα
Τουλαχιστον μεχρι το 1985 η ζωή ήταν διαφορετικη
Μετα ολα αλλαξαν ραγδαια προς το χειροτερο παντα..

Καλο σου βραδυ

Μαρια Νικολαου είπε...

ο χωρος σου εγινε πολυ ομορφος και με τα βιβλία μαζί.
Ειχα σκεφτει να σου πω να στα βαλω αλλα ευτυχως με προλαβε αλλος.
Ειδες ποσο ωραιοτερα ειναι ετσι?
Τα εχω βαλει και γω τα δικα σου κατω δεξια στη σελιδα μου που παρουσιαζω βιβλία φιλων