Φθινοπωρινά Φύλλα

Όσο υπήρχες εσύ
υπήρχε το χθες...
το σήμερα...
το αύριο...
Ήσουν εσύ
ο κρίκος ο συνδετικός
ήσουν εσύ η αλυσίδα
η ανάμνηση του χθες
η γαλήνη του σήμερα
η ελπίδα του αύριο.

Έφυγες εσύ και
έσπασε η αλυσίδα
διαλύθηκαν
σκορπίστηκαν οι κρίκοι
μάταια προσπαθώ
να μαζέψω, να ενώσω
ό,τι απέμεινε απ' τα κομμάτια της
γιατί είναι πολύ αργά πια
για ελπίδα!