Σήμερα!
Σίγησε το τηλέφωνο…
Δε χτυπάει πια…
Η πόρτα μένει μια ολόκληρη μέρα
κλειδωμένη.
Θυμάμαι την παλιά μας γειτονιά
και τα δάκρυα κυλούν.
Ένα…ένα τα σπίτια έκλεισαν… τα
λουλούδια μαράθηκαν
και ο παλιός όμορφος κήπος έγινε
σκουπιδαριό.
Παρακαλώ να ανοίξω ένα πρωί την
πόρτα και να πω.
Καλημέρα γείτονα…Καλή εβδομάδα…
Μα δε υπάρχει πια κανείς…Μόνο
κάτι περαστικοί
που ξέχασαν τη λέξη Καλημέρα
περνούν αδιάφοροι
και προβληματισμένοι για τη μέρα
που ξημέρωσε…
Άλλαξε ο κόσμος…κλείστηκε στο
φτωχικό του
και τα προβλήματά του!
Ρ.Β.
2 σχόλια:
Ενστερνηστήκαμε τον δυτικό ατομισμό, παραμερίσαμε τον αυθορμητισμό και την ανθρωπιά και πνιγήκααμε στη μοναξιά των πόλεων... Φευ! Εγκλωβιστήκαμε στον εαυτό μας και τα προβλήματά μας!
Σε ευχαριστώ που είσαι πάντα εδώ για να αφήσεις το σχόλιό σου!
Άλλαξαν οι καιροί, Η ζωή μας έγινε δύσκολη και η απομόνωσημας οδηγεί στην κατάθληψη.
Οι δρόμοι σωστή ζούγκλα και το έγκλημα καθημερινό. Κρίμα!!!
Δημοσίευση σχολίου