Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

Πανσέληνος

                                                                         Πανσέληνος!
 Το βράδυ το φεγγαρόφωτο
θα τρυπώσει ακάλεστο
να φωτίσει κάθε κρυφή γωνιά του σπιτιού.
Κι εγώ βιάζομαι να μαζέψω
τα σκουπίδια μιας ολόκληρης ζωής 
μη τρυπώσει το φως του φεγγαριού
και ανασύρει αναμνήσεις που πληγώνουν.

Πρέπει να βιαστώ να τις εξαφανίσω
πριν βραδιάσει και οι ασημένιες αχτίνες
φωτίσουν μυστικά μιας ρημαγμένης ζωής.
Τι να ζητήσω πια από τη ζωή.
Είναι πολύ αργά για μένα πια...
Το μόνο που θέλω είναι η λησμονιά 
να μην ξαναγυρίσω πίσω.

Δεν είναι μακρύς ο δρόμος πια...
Το μόνο που ζητώ μέσα στην απόλυτη ερημιά μου
να ξεχάσω και να χαρώ το βράδυ την Πανσέληνο!

Ρ.Β.

4 σχόλια:

Apokalipsis999 είπε...

Η Πανσέληνος εκτός από έμπνευση,
ξυπνά τις αναμνήσεις
αν το φως της, σε βρει παρέα με τη μοναξιά.
Δεν ξέρω αν είναι «πολύ αργά για σένα»,
αυτό το «αργά» έπαψα να το εμπιστεύομαι,
για τη Σελήνη ποτέ δεν είναι αργά.
Απόλαυσέ την! Πάντα σκάει ένα χαμόγελο...

Ρένα είπε...

Ενα μόνο χαμόγελο!!!Είναι ό,τι πιο όμορφο μπορεί κανείς να απολαύσει σήμερα.Και μας κάνει να χαμογελάμε!!!

Μαρια Νικολαου είπε...

Γι αυτό και γω έχω πάψει να κοιτώ την πανσεληνο κάθε που βγαίνει...

Ρένα είπε...

Να την κοιτάς Μαρία μου είναι από τιςλίγες όμορφες στιγμές που έχουν απομείνει στη ζωή και που μας εμπνέει όμορφα συναισθήματα.