Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Καίγομαι!


Καίγομαι....
Να γυρίσω σ' εκείνες
τις δαντελένιες ακρογιαλιές
που μοσχομύριζαν αλμύρα
φύκια και υγρασία.
********
Να ξαναπερπατήσω
θαμποχαράματα ξυπόλυτη
στις χρυσαφένιες της ακρογιαλιές
την ώρα που ξεπροβάλει κατακόκκινος ο ήλιος
 και καθρεφτίζεται στα γαλανά της νερά.
********
Να περπατήσω τη νύχτα
και να χαρώ το φως του φεγγαριού
σε έρημες ακρογιαλιές.
Να διασχίσω τα υγρά καντούνια της
ανάμεσα στα παλιά ενετικά της σπίτια 
που στέκονται ακόμα όρθια 
για να θυμίζουν άλλες εποχές.
**********
Να ξαναπιώ νερό απ' το Καρδάκι
κι ας άφησα κομμάτι της καρδιάς μου
όταν παρασυρμένη από τη ζέστη
ήπια νερό να ξεδιψάσω.
**********
Πόσο ποθώ...
να ξαναγυρίσω πίσω
μα και πόσο τρέμω τις στιγμές
εκείνες της νοσταλγίας.



8 σχόλια:

Apokalipsis999 είπε...

Το παρελθόν βρίσκεται
και σε τοποθεσίες,
και στο μυαλό.
Ο νους ενεργοποιεί
τις αναμνήσεις...
Εκτός και αν,
τιθασευτεί!
Πολύ δύσκολο!
Μην πας!
Θα νοσταλγήσεις...
Εκτός κι αν,
στη θέση των αναμνήσεων
βάλεις καινούργιες εμπειρίες.
Εκτός και αν,
θες να νικήσεις τις νοσταλγίες,
σκοτώνοντας τον εαυτό σου.
Εγώ δεν θα πήγαινα...

Μαρια Νικολαου είπε...

Θα ταν υπέροχο να μπορούσαμε να γυρίσουμε ξανά στο όμορφο παρελθόν. Στα ομορφα κομμάτια του.
Τουλάχιστον ας ταξιδεύουμε με το νου.

Καλημέρα Ρένα μου

Ρένα είπε...

Apokalipsis999.
Συχνά συμφωνώ με τις συμβουές σου.Αλλά
το μέρος αυτό είναι η μισή μου Πατρίδα και πάντα νοσταλγείς να γυρίσεις σε πάτρια εδάφη δεν είναι μόνο το κυνήγι των αναμνήσεων γιατί αυτό πονάειπράγματι.

Ρένα είπε...

Μαρία μου. Το ξέρεις ότι το ταξίδι των αναμνήσεων το κάνουμε συχνά εξ άλλου αυτό μας κάνει και γράφουμε.
Αλλά όπως είπα και στο Σταμάτη το μέρος αυτό το αγάπησα γιατί κατάγομαι από εκεί και έζησα αυτά τα έστω λίγα χρόνια όμορφα. Καλημέρα Μαρία μου.

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Να πας !! Η ομορφιά των σημερινών εικόνων θα γαληνέψουν τις όποιες πληγωμένες αναμνήσεις ..
Αλλωστε δεν μάθαμε να κλείνουμε τα μάτια ποτέ σ' ό,τι μας πόνεσε !!
Κατάματα το κοιτάμε πάντα ..κατάματα !!
Φιλί γλυκό παρεάκι με τις αναμνήσεις μας!!!

Ρένα είπε...

Δέσποινα.
Είδες πόσο απέχουν οι απόψεις;
Νομίζω ότι δεν πρέπει να μας φοβίζει το παρελθόν και μάλιστα όταν μας χάρισε όμορφες στιγμές. Μπορεί οι αναμνήσεις να πονάνε αλλά γεμίζουν συχνά τη μναξιά μας.Σε φιλώ.

Madeleine είπε...

Φιλιά, Ρένα.
Σας όλους σας σκέφτομαι με αγωνία

Ρένα είπε...

Ευχαριστούμε Madeleine.Mπήκα στο μπλοκ σου αλλά τα στοιχεία που βάζω δεν γίνονται δεκτά για να σου αφήσω μήνυμα. Πολλά φιλιά.