Σώπα μη μιλάς.

Προτιμώ την ένοχη σιωπή σου

από τα ψέματα που ξεστομίζουν

χείλη που με άγγιξαν

εκεί που οι πληγές δεν κλείνουνε ποτέ

ούτε με τα λόγια ούτε με τα χρόνια.

***********

Φύγε σε παρακαλώ χωρίς λέξη

και πάρε μαζί σου ό, τι άσχημο

συνέβει μεταξύ μας.

Θέλω να θυμάμαι μόνο τις όμορφες στιγμές.

Σαν φυλαχτό θα τις κρατώ τα βράδια

κάτω από το άδειο μαξιλάρι σου

να μου κρατούν συντροφιά στα όνειρά μου.

**********

Α! και μη ξεχάσεις τα κλειδιά

όταν την πόρτα πίσω σου θα κλείσεις.

Το καλοκαίρι πλησιάζει.

Η αλμύρα αγκαλιάζει

την έρημη ανοιξιάτικη υγρή άμμο.

Η θάλασσα ανοίγει την παγωμένη

από τις κρύες μέρες του χειμώνα

γαλάζια της αγκαλιά να δεχτεί

τους πρώτους κολυμβητές.

********

Καθισμένη σ' ένα βραχάκι

βλέπω θλιμμένη τα καραβάκια να περνούν.

Εσύ απών...

Πώς να χαρώ τούτη την ομορφιά

όταν ξέρω πως έχεις ξεχάσει

εκείνα τα μακρινά ευτυχισμένα καλοκαίρια

που δε θα ξαναγυρίσουν ποτέ πια.

Αγιόκλημα

Σκούριασαν οι μεντεσέδες

τρίζουν...σε κάθε προσπάθεια

ν' ανοίξω ένα παράθυρο το βράδυ

να δω το φως του φεγγαριού.

*********

Με την αυγή θα τρυπώσουν

οι πρώτες ηλιαχτίδες

να φωτίσουν τις σκιές που διαγράφονται

στους υγρούς παλιούς τοίχους

του μοναχικού σπιτιού μου.

*********

Το περβόλι μοσχοβολά αγιόκλημα.

Θέλω να βγω στον κήπο

να μεθύσω μ' αρώματα της άνοιξης

μα δεν μπορώ...

οι πόρτες μένουν ερμητικά κλειστές...

ΟΧΙ...όχι δεν είναι δάκρυα ψυχής.

Σταγόνες είναι της βροχής

κύλησαν να κρύψουν

κρυφό πόνο χωρισμού.

******

Δεν ξέρω αν ποτέ σε ξαναδώ

δεν ξέρω ακόμα κι αν το θέλω.

Την ηρεμία μου γυρεύω

χαμένη από καιρό...

Κλεισμένη στην απόλυτη σιωπή της μοναξιάς

ψάχνω να ξαναβρώ τον εαυτό μου.