Νέκταρ απλόχερα
μου πρόσφερες να πιω
μα είχε στον πάτο δηλητήριο
που με οδήγησε σε θάνατο αργό.
*********
Δεν θα' θελα να φύγω
χωρίς να σου κρατώ το χέρι.
Να πάρω από το άρωμά σου
μη και βρεθούμε κάπου εκεί...
ανάμεσα στα σύννεφα.

Τα κρύα βράδια του χειμώνα
εγκλωβισμένη στους τέσσερις τοίχους
του μοναχικού σπιτιού μου
κρυφοκοιτάζω πίσω από τις κλειστές γρίλιες.
*********
Ενα ξεχασμένο συννεφάκι
πέρασε χαμηλά...
Το αγγίζω απαλά και το παρακαλώ
να με ταξιδέψει στην παραδεισένια
γειτονιά των αστεριών
μακριά από τη μοναξιά
που έχει φωλιάσει στην ψυχή μου.

Πολύ αργά

Ηρθες πολύ αργά
για να μου πεις το πόσο με αγάπησες.
Αναρωτιέμαι.
Εχει πια καμιά αξία, σήμερα;
Αφού εσύ κι εγώ κάπου χαθήκαμε.
Τραβήξαμε δρόμους παράλληλους
για να συναντηθούμε σήμερα.
Αξία πια δεν έχει το παρελθόν ν' ανασκαλεύουμε.
Οι δρόμοι μας ποτέ δεν συναντήθηκαν.
Δεν έχουμε ούτε παρόν, ούτε μέλλον.
Ας πούμε Αντίο....Φιλικά...
Είναι πολύ αργά για σένα και για μένα.

Το Ποτάμι

Τα βήματά μου μ' έφεραν
σε κείνο το ποτάμι
που παίζαμε σαν ήμασταν παιδιά.
Κυνηγούσαμε τα βατραχάκια
χωρίς να τα πειράζουμε.
Τις νύχτες μας κρατούσαν συντροφιά
με τα κοάσματά τους.
***********
Τα χρόνια κύλησαν γοργά
σαν το νερό μέσ' το ποτάμι
που χάνεται στην απεραντοσύνη της θάλασσας.
Θα φύγω διψασμένη για ζωή
μα το ποτάμι πίσω δε γυρίζει.

Θάλασσα

Μετά από εσένα
τη θάλασσα ερωτεύτηκα.
Εκείνη μ' έμαθε να γράφω στίχους.
Το γαλάζιο της έγινε
τραγούδι ερωτικό.
Στην ακροθαλασσιά τα τραγουδούσα
με το φεγγάρι συντροφιά
και τα' στελνα σε σένα με το κύμα.