Ηξερες μόνο να σκορπάς
θύελλες και ανέμους.
Πάντα σου άρεσαν
τα γκρίζα σύννεφα
γιατί προμήνυαν την καταιγίδα.
Σ' αγριεμένα κύματα
σκορπούσες χωρίς συναίσθημα
χωρίς κανένα δισταγμό
χωρίς ντροπή και δέος
ό, τι απλόχερα μου΄χες ταγμένο.
Χάθηκες μέσα σε αστραπές και σε βροντές.
Η καταιγίδα έσβησε τα ίχνη σου.
Ούτε στιγμή δε σκέφτηκες
να στείλεις μια συγνώμη.
ΝΟΣΤΟΛΓΙΚΕς ΝΟΤΕΣ