ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ

Ξημέρωμα

ο ήλιος ανατέλλει

οι πρώτες ηλιαχτίδες ξεχύνονται.

Μια καινούρια μέρα γεννιέται

όνειρα, ελπίδα, φως.

Το μονοπάτι πάντα ίδιο

ανηφορικό, ανώμαλο, δύσβατο

μα θα τ' ανέβω πάλι και πάλι.

Ποιός ξέρει, στο τέρμα του

δεν μπορεί

κάτι με περιμένει

ένα καινούριο... αύριο

μια νέα ζωή

όνειρα...

Μα να φτάνω...

έφτασα στην κορυφή

με το ηλιοβασίλεμα

η μέρα τελείωνει...τίποτα...

σκοτεινιάζει...σκοτείνιασε...

Γιατί Θεέ μου; Γιατί;...

Δεν πειράζει...δε θα κλάψω...

Χαμογέλα λοιπόν...

Αύριο!...

Φθινοπωρινά Φύλλα