Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

Σκοτάδι

Στοιβαγμένη
Σκονισμένη
όλη σου η ζωή
σ' ένα μπαούλο
ξεχασμένο
από χρόνια.
Γράμματα κιτρινισμένα.
Ένα άσπρο νυφικό.
Στέφανα...
Ρούχα...
Φωτογραφίες...
Τ' αγγίζω με δέος.
Μυρίζω τ'αρωμά σου.
Όλα εδώ ανέγγιχτα
μόνο εσύ λείπεις.
Πως να το δεχτώ;
Αυτά εδώ στο ΦΩΣ
κι εσύ μεσ' το ΣΚΟΤΑΔΙ.

1 σχόλιο:

Μαρια Νικολαου είπε...

Ομορφες λεξεις
Γλυκές ρομαντικες ποιητικές..
Να σαι καλα και να γραφεις παντα κομματια της ψυχής σου

Καλημερα