Ένας άγγελος
ντυμένος στα λευκά
έρχεται τη νύχτα να μου κρατήσει συντροφιά.
Αν μπορούσα θα του είχα δώσει την μορφή σου.
Θα του έδινα το χέρι και θα το κρατούσα σφικτά
να μείνει πάντοτε κοντά μου.
Μα με το πρώτο φως της μέρας φεύγει…
Δίχως λέξη…έτσι όπως ήρθε…σιωπηλός!
Είναι ο φύλακας άγγελός μου!
2 σχόλια:
Λευκή συντροφιά στο μαύρο του νυχτερινού σκοταδιού, είναι τύχη, γιατί υπάρχει πολλές φορές η μαύρη συντροφιά (=εφιάλτης). Η ημέρα έχει τα δικά της «φώτα», μικρότερα ίσως, αρκεί να τα ανακαλύψει κανείς, πάντα θα υπάρχουν και καλοί άνθρωποι...
Καλημέρα! Συμφωνώ απόλυτα με την σκέψη σου! Σ' ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου