Παρασκευή 18 Μαρτίου 2016

Γερνώ!


Πόσο γρήγορα κυλά ο χρόνος.
Ξύπνησα ένα πρωί και ένοιωσα
το σώμα μου βαρύ…ασήκωτο!
Στο σπίτι βασιλεύει απόλυτη σιωπή.
Πρέπει να σηκωθώ…να ξαναβρώ την δύναμη
να συνεχίσω τη ζωή…έτσι όπως ήξερα…
Ας με τυλίγει ο βρόγχος της μοναξιάς.
Ο χρόνος κύλισε γρήγορα και ένα πρωί
αντίκρισα τις πρώτες ρυτίδες να αυλακώνουν
το πρόσωπο και την ψυχή.
Έτσι και παραδοθείς στα δίχτυα του χρόνου
δεν έχεις δρόμο επιστροφής…
Άνοιξε τα παράθυρα ο ήλιος ζεσταίνει τα παγωμένα μέλη
σου κρατά συντροφιά για να ξαναβρείς το κουράγιο να ζήσεις,
να χαρείς όσο χρόνο θα σου χαρίσει η ζωή!



Κυριακή 6 Μαρτίου 2016

Ηταν Ιούλης!


Ήταν Ιούλης!
Η ζέστη ανυπόφορη.
Οι τοίχοι του σπιτιού είχαν πάρει φωτιά.
Το κλιματιστικό για μένα ανυπόφορο
δεν μπορώ να ζήσω με κλειστά παράθυρα.
Πνίγομαι!
Το μπαλκόνι βράζει…
Πήρα την ψάθα μου και κατέβηκα στη θάλασσα.
Την άπλωσα στη σκιά ενός πεύκου.
Άφησα τα πόδια μου μέσα στο νερό
και προσπάθησα να βρω λίγη δροσιά.
Αποκοιμήθηκα νιώθοντας σε όλο το κορμί
το ομορφότερο ερωτικό χάδι.
Δροσερό…Πιστό…αφοσιωμένο.
Ένα χάδι που δεν θα σε προδώσει ποτέ.
Κάποιος ζηλιάρη… άτακτος… τζίτζικας με ξύπνησε
από το όμορφο ταξίδι εκείνο το καυτό
μεσημέρι του καλοκαιριού!