Κοχύλια.

Πόσα μυστικά
κλεισμένα σε πανέμορφα κοχύλια.
Αν μπορείς να καταλάβεις
το τραγούδι τους…να ερμηνεύσεις τη νοσταλγία
που κρύβουν στην υγρή αγκαλιά τους
τότε θα έχεις νιώσει αληθινά όλο τον κόσμο
που κρύβει χρόνια η ψυχή μου!

Ρ.Β.

Μόλις βουτήξει κατακόκκινος ο ήλιος
και χαθεί στην αγκαλιά της θάλασσας
χάνομαι πίσω από το εκκλησάκι
που αγκαλιάζει όλο τον Ευβοϊκό.
Καθισμένη στο συνηθισμένο μας βραχάκι
αγναντεύω την καταγάλανη θάλασσα.

Τι μνήμες ξυπνούν!
Μνήμες που γεμίζουν τα χρόνια
που πέρασαν ανεπιστρεπτί
και κάνουν γλυκό το δειλινό της ζωής μας.

Ένα απαλό σαν χάιδι κυματάκι
κάνει να τρεμουλιάζει την ήρεμη θάλασσα.
Δακρύζοντας σου στέλνω μήνυμα
ότι είμαι ακόμα εδώ και σε θυμάμαι.

Ρ.Β.

Μη χτυπάς.

Μη χτυπάς την πόρτα.
Μια φορά έκανα το λάθος
και σου άνοιξα να μπεις.
Σου το είπα αν ξαναφύγεις
η πόρτα αυτή θα μείνει για σένα
παντοτινά κλειστή.

Το ήξερα από μικρό παιδί
πως θα ζήσω μόνη.
Δεν ξέρω γιατί ίσως να φταιει 

το ζώδιό μου,ίσως ο χαρακτήρας μου.

Εχει και η μοναξιά όμορφες στιγμές.
Απολαμβάνεις την πρωινή μυρωδιά του καφέ
χωρίς γκρίνια, προβλήματα και καυγάδες
ακούγοντας τη μουσική που αγαπάς.

Είναι όμορφο να διαλέγεις ό,τι αγαπάς
και  να ζεις τη δική σου ζωή!

Μη ξαναγυρίσεις!
Δεν θέλω μήτε την αγάπη σου
μήτε την κοινή ζωή μαζί σου!

Ρ.Β.