Θυμάσαι εκείνο το μικρό κουτί;
Μου το είχες χαρίσει
και έκλεινε ό,τι πιο όμορφο
είχαν αγγίξει τα δάχτυλά μου.

Κατέβηκα το δειλινό στη θάλασσα.
Είναι η στιγμή που μια περίεργη μελαγχολία
πλημμυρίζει τη φύση μα και την ψυχή.
Μόνη μου συντροφιά κάτασπροι γλάροι.
Πετούσαν ξέγνοιαστοι στον ουρανό
αρπάζοντας στον αέρα μικρά κομματάκια τροφής
και χάνονταν για λίγο στο γαλάζιο στερέωμα.

Εκανα μερικά βήματα στα φιλντισένια γαλάζια νερά.
Αφησα το κουτί να το πάρουν τα κύματα
όσο πιο μακριά μπορούσαν
παρασύροντας εφήμερες χαρές και ελπίδες
που μου χάρισε κάποτε η ζωή.

Ρ.Β.

Θυμάμαι εκείνα τα χειμωνιάτικα βράδια
γύρω από το μαγκάλι να προσπαθούμε
να ξεγελάσουμε το κρύο και την πείνα μας
με τα παραμύθια της γιαγιάς.

Δύσκολα χρόνια μα και όμορφα
να ζεις σε μια οικογένεια δεμένη με αγάπη.
Πόλεμος βλέπεις…δεν είναι παίξε γέλασε.

Εβλεπα τον κήπο μας πίσω από το νοτισμένο τζάμι
και μετρούσα με τα πρησμένα από τις χιονίστρες
δάχτυλά μου, τις μέρες που θα έφερναν την άνοιξη!

Ο κήπος μας θα άνθιζε πάλι σιγά…σιγά…
κι εγώ είχα μαζέψει τόσα όνειρα
να τα κρεμάσω στην ανθοστόλιστη αμυγδαλιά.

Τα χρόνια κυλούσαν δύσκολα…πολύ δύσκολα…
ένα… ένα… τα όνειρά μου σάπιζαν
και έπεφταν στο νοτισμένο χώμα.

Μπορεί να σάπισαν τα όνειρά
αλλά καταφέραμε να βγούμε ζωντανοί
από τα δύσκολα χρόνια που ζήσαμε
σαν ήμασταν μικρά παιδιά.

Ρ.Β.

Στην πιο μεγάλη αγκαλιά
να κλείσω λαχταρώ
ό, τι έχω λατρέψει στη ζωή.

Και όχι μόνο.

Θα ήθελα ακόμα πιο πολύ
να κλείσω στο στήθος μου όσους με έχουνε πικράνει.
Να φύγω γεμάτη αγάπη στην ψυχή.

Λαχταρώ να αγκαλιάσω
ό,τι μου χάρισε η ζωή
μα και ό,τι μου στέρησε.

Θέλω να φύγω κοιτάζοντας την θάλασσα
μια νύχτα μ’ ολόγιομο φεγγάρι
και να πάρω μαζί το πιο λαμπρό μου αστέρι!

Ρ.Β.

Δανείστηκα μπλε
από τον ουρανό…τη θάλασσα…
για να αδειάσω σε στίχους την ψυχή μου.

Δανείστηκα από τα σύννεφα
βροχή να τρέξει από τα μάτια μου
στις δύσκολες στιγμές της μοναξιάς μου.

Εκλεψα αρώματα
από βασιλικό και σμύρνα
να κρύψω του κόσμου την ασχήμια.

Δανείστηκα φως
από τ’ αστέρια…το φεγγάρι
για να μπορέσω να διαβώ το μονοπάτι της ζωής.

Τις κρύες μέρες του χειμώνα
περίμενα το χάραμα του ήλιου
να με ζεστάνουν οι πρώτες ηλιαχτίδες.

Ρ.Β.