Ενα κόκκινο τριαντάφυλλο

μου πρόσφερες.....

Είπες....-Με όλη την αγάπη μου.

Μα ξέχασες τ' αγκάθια του

να βγάλεις.

Μάτωσα χέρια και καρδιά

χωρίς ο χρόνος να μπορέσει

να γιάνει τις πληγές...

Μια βάρκα πήρα

να ταξιδέψω τη ζωή.

Μα τα κουπιά ποτέ

δεν κράτησα μέσ' τα δικά μου χέρια.

************

Αλλοι κωπηλατούσαν

χωρίς ποτέ να με ρωτήσουν

για το ταξίδι που ονειρευόμουνα

για τα λιμάνια που θα' θελα ν' αράξω.

************

Τώρα για πρώτη φορά

κρατώ κουπιά μέσ' τα δικά μου χέρια.

Μα νιώθω πια αδύναμη

να ταξιδέψω τη ζωή.

***********

Την οδηγώ σιγά-σιγά στην πέρα όχθη

απ' όπου δεν υπάρχει ελπίδα γυρισμού.

**********

Οταν σε γνώρισα
άγγιξα τον ουρανό
τ' αστέρια, το φεγγάρι.
Μέθυσα με τη βροχή
και γνώρισα το πιο γλυκό
μεθύσι της ζωής.
Αγγιξα την πόρτα του παραδείσου
μα έμεινε ερμητικά κλειστή
δεν άνοιξε ποτέ για μένα.
Βρέθηκα μόνη στο σκοτάδι.

Δεν είχε ακόμα φέξει.
Η πρωινή δροσιά τ' Απρίλη
σκορπούσε ένα άρωμα θαλασσινό
στο μικρό μα πανέμορφο νησί.
***********
Κατέβηκα κρατώντας ένα ξύλινο κουτί.
Ενα κουτί γεμάτο όμορφες παλιές αναμνήσεις.
Κάθισα σ' ένα βραχάκι, άνοιξα το κουτί.
Γράμματα...φωτογραφίες...
κι ένα αποξηραμένο κόκκινο τριαντάφυλλο.
**********
Εσκαψα ένα βαθύ λάκκο στην άμμο
άδειασα το κουτί κι άναψα ένα σπίρτο.
Εβαλα τη ζωή μου στο άδειο πια κουτί
και σκόρπισα το παρελθόν στη θάλασσα.
**********
Εκείνη τη στιγμή ξεπρόβαλλε γελαστός
ένας κατακόκκινος σαν τη φωτιά ήλιος.

Μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού

μια φεγγαρόλουστη βραδιά,βουτήξαμε

στα ασημένια δροσερά νερά του Ιονίου.

Πιασμένοι χέρι-χέρι χαθήκαμε

στη γλυκιά σιγαλιά της νύχτας.

Οι αχτίνες του φεγγαριού

ασήμωναν τα γυμνά κορμιά μας.

Εκείνη τη νύχτα πιάστηκα, θαρρώ

στα δίχτυα σου για πάντα!