Δειλινό.

Ο ήλιος έριχνε

στα ήρεμα νερά του Ιονίου

τις ηλιαχτίδες του

προτού βουτήξει

και χαθεί εκεί που ανταμώνει

ο ουρανός τη θάλασσα.

********

Τα βήματά μου

μ' έφεραν στο βράχο εκείνο, θυμάσαι...

όπου είχαμε χαράξει

τα ονόματά μας

ψελλίζοντας όρκους αιώνιας αγάπης.

********

Το βλέμμα μου έψαξε

τα σημάδια που είχαμε

πίσω μας αφήσει.

Μάταια, η αρμύρα της θάλασσας

τα είχε σβήσει από καιρό.

Δεν ξέρω αν κι εγώ θυμάμαι ακόμα

τ' όνομά σου!

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ

Δεν ξέρω
πότε κόλλησε
και δεν μπορώ να γυρίσω
σελίδα στη ζωή.
*******
Σήμερα...Αύριο...Μεθαύριο...
*******
Εμεινα στο χθες.
Προσπαθώ να γυρίσω σελίδα.
Αν δεν τα καταφέρω
χωρίς αύριο δεν υπάρχει
ούτε συνέχεια...ούτε ζωή...ούτε όνειρα.

Το Τραίνο

Το τραίνο

κυλά δαιμονισμένα

πάνω στις ράγες της ζωής

τόσο γρήγορα

που δεν προφταίνεις

να γευτείς

να ζήσεις

να γνωρίσεις

χαρές ή λύπες.

Κι αν τύχει

να το πάρεις μόνη

γοργά θα φτάσεις

στο τέλος του ταξιδιού.

Με το σφύριγμα του τρένου

θα κατεβείς στον τελευταίο σταθμό

θ' ανατωτηθείς

αν έζησες

κι αν άξιζε τον κόπο.

Τότε θα πάρεις το τρένο

για το ταξίδι

που δεν έχει γυρισμό

για το ταξίδι που δεν έχει

εισιτήριο επιστροφής.

Ενα τρένο δίχως ράγες

με άδεια βαγόνια

εκεί θα είσαι

εσύ και ο εαυτός σου

με προορισμό

στο πουθενά.

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ ΦΥΛΛΑ

Ούτε χαραμάδα
δεν άφησα ανοιχτή.
Η πόρτα έκλεισε πίσω της
ό, τι δεν μπορεί ν' αντέξει
η ψυχή του ανθρώπου.

***********

Ναι, ούτε χαραμάδα.
Αλλωστε γιατί.
Ποιος αντέχει
να μοιραστεί με σένα
τον πόνο της ψυχής σου.

***********

Ούτε χαραμάδα
για να μην μπει
το φως του φεγγαριού
το άρωμα του δειλινού
και δακρύσει τ' αστεράκι.

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ